MARIAH CAREY: ZIGGO DOME, juni 2019

Tegenwoordig is het de normaalste zaak van de wereld: tieners die door hun ouders worden afgezet bij een concertzaal zodat ze daarbinnen kunnen wegzwijmelen bij hun favoriete popidool. En diezelfde ouders gaan met een beetje geluk ook nog eens buiten staan wachten tot de show voorbij is… Dé perfecte vader of moeder toch?

Man, in de tijd dat ik nog een tiener was kwam een situatie als dit helemaal niet voor! Tenminste, dat idee heb ik. Wat had ik graag door mijn vader in 1996 bij Ahoy Rotterdam zijn afgezet om Mariah Carey te zien schitteren in de periode dat ze nog een goddin was binnen de popmuziek! In de jaren erna kwam een bezoekje aan haar concerten op Nederlandse bodem er maar niet van, maar op 13 juni 2019 was het dan eindelijk raak! Ik zag en hoorde de best verkopende vrouwelijke artiest van de jaren 90 eindelijk live! De goddin die ze ooit was, is ze natuurlijk allang niet meer. Qua uiterlijk niet, maar ook qua muziek niet. Mijn muzikale hartje kon dus best nog wel eens een deukje oplopen vanavond…

Om de afgang maar meteen extra te onderstrepen: de complete tweede ring van de Ziggo Dome was door het personeel al zo onopvallend mogelijk weggewerkt, dat je als bezoeker meteen al doorkreeg dat het vullen van de hele tent geen optie was. Sneu. Werd er op de dag zelf via Facebook keurig aangegeven dat Miss Carey om 21:00 uur haar feestje zou starten, komt ze ‘uiteraard’ fashionably late en wel een half uur later het podium op!

Toch hoor ik geen enkel boe-geroep vanuit de zaal als ze de eerste tonen van A No No inzet, wat overigens live toch best een leuk liedje wordt als je het vergelijkt met de slappe productie die op haar huidige album staat. Wat een flitsend decor en hysterische dansers al niet kunnen doen. Net als tig anderen in de zaal kom ik natuurlijk voor de hits, dus ben ik maar wat blij als het tweede nummer op de setlist Dreamlover uit 1993 blijkt te zijn. Ja hoor! Ik zie mezelf alweer staan in de huiskamer van het huis waar ik tot mijn vijfentwintigste gewoond heb. De eerste homokriebeltjes komen weer helemaal los! Mariah kreeg bij het vorige liedje het voordeel van de twijfel omdat dat nummer geschreven en geproduceerd is in een tijd waarin haar stem aan de wat lage kant is. Dreamlover is natuurlijk een onvervalste klassieker met de bekende typische Mariah gilletjes, dus ze moet nu echt aan de bak! Die gilletjes doet ze vanavond ook, eigenlijk zonder enige moeite, maar goed: tegenwoordig wordt bijna elke show ver van te voren opgenomen, of - zoals ze dat in het Engels zeggen: that bitch pre-recorded her vocals!! Dus, neemt ze ons nou in de zeik of niet?

Het derde liedje op de setlist is er eentje die ik totaal niet zag aankomen! Een nummer dat afkomstig is van haar meest geflopte album en door de juiste marketing echt wel een hit had kunnen worden: You Don’t Know What To Do. Ga nu vooral naar Spotify, zoek hem op en laat je meevoeren door die fijne groove die vanaf 0:55 wordt opgestart. De 0:54 seconden daarvoor zijn onnodig en ja: vanavond zijn ze dat in de live-uitvoering ‘natuurlijk’ net zo goed. Maar ook nu geldt: zodra de groove start mag ik los en dat ga ik dan ook! Heerlijk om te zien dat het bij de mensen achter me totaal geen stukje herkenning oproept. Ik heb Mariah dus echt even voor mezelf. Heerlijk! Halverwege maakt The Queen een omslag en een mooi bruggetje naar Emotions, afkomstig van haar gelijknamige tweede album uit 1991. Ze zingt alles weer in het lage register zoals ze dat tegenwoordig bijna altijd doet, maar zodra de hoge nootjes eraan komen, perst ze die er met gemak gewoon haar strotje uit. Pre-recorded? Ik heb toch even het idee van niet!

Opnieuw krijg ik hierna een verassing die ik totaal niet zag aankomen: Anytime You Need A Friend, die grote gospel-ballad uit 1993 van Music Box, een cd waar ze 28 miljoen exemplaren van verkocht heeft. Niet voor te stellen toch? Maar waar is in vredesnaam dat grote gospelkoor? Gemiste kans! Hierna vindt Mariah het tijd om de tijd om de tent op z’n kop te zetten. Ze speelt Fantasy, haar hit uit 1995 in zowel de remix als de originele versie. Iedereen bouncht gezellig mee en daar blijft het ook bij. Geen scharniertje van het Ziggo Dome’se dak dat los durft te schieten. Maar heel eerlijk: Mariah is nooit het type artiest geweest dat een gezellig feestje kan bouwen, dus ze komt er makkelijk mee weg.

Dan: alwéér eentje waar ik totaal niet aan gedacht had: One Sweet Day! Ook uit 1995, waar ze met Boys II Men een giga-hit mee scoorde en maar liefst zestien weken de Amerikaanse #1 positie mee bezet hield. Twee van haar achtergrondzangers (waaronder Trey Lorenz, waar ze op haar klassieker I’ll Be There uit 1992 zo’n lekker zang-battle’tje mee doet) doen de partijen van Boyz II Men. De woorden waar ik al weken mee in mijn hoofd zit worden nu toch echt werkelijkheid: vergaande glorie. Want dat is Mariah Carey. Heeft ze door de jaren heen haar stem op de verkeerde manier gebruikt? Steekt ze ze af en toe een lekker sigaretje op? Of komt het door haar overmatige alcoholgebruik waar ze bekend om staat? Vals is het niet hoor, maar het is gewoon sneu om te horen dat iemand niet meer de hoge tonen kan halen die vroeger een appeltje en eitje voor haar waren.

Always Be My Baby krijgen we hierna. Opnieuw een feest van herkenning! De oude hits doen het nog altijd erg goed in de zaal!  Die vocale misstapjes van hiervoor ben ik één klap weer vergeten. Iedereen lalt lekker mee. Na een kostuum verwisseling begint een man op gitaar een herkenbaar riedeltje te spelen. Iedereen wordt weer enthousiast want de toon is gezet voor My All, één van Mariah’s mooiste ballads. In een andere toonsoort dan op de cd zingt ze hem vol passie de zaal in. Genoeg mensen die nu denken dat alle live vocalen regelrecht uit haar gladgetrokken-met-grote-tieten-Barbie-lijf komen, maar nee. Ik herken gewoon de opname van dit nummer die ze gebruikte voor de live-versie van het benefietconcert Divas Live uit 1998 dat ze samendeed met Celine Dion, Shania Twain, Gloria Estefan en Aretha Franklin! Maar… boos kan ik niet zijn. Nee, ik sta nog steeds gloeien van genot. Mariah staat in levenden lijve vlakbij me. That’s all that matters!

Vorig jaar kregen die-hards van de zangeres het idee om Glitter, de geflopte soundtrack van de neergehaalde speelfilm met dezelfde naam, opnieuw naar de top te krijgen. Nog altijd is deze niet via Spotify te streamen, maar legaal gedownload worden kan ie wel. Dus dat deden haar fans! Gevolg: zeventien jaar na de oorspronkelijke release in 2001 kwam Glitter alsnog op de eerste plaats van de (iTunes) albumhitlijst terecht. Weliswaar alleen in Amerika, maar toch! #JusticeforGlitter! Als bedankje trakteert de zangeres ons op een echt Glitter-blokje. Never Too Far, Loverboy (waarvan ze dus echt heel schaamteloos de opnames van de cd staat te playbacken), Last Night A DJ Saved My Life en I Didn’t Mean To Turn You On worden onder leiding van een flitsend decor en hysterische dansers naar voren gebracht. In één klap wordt de Ziggo Dome omgetoverd tot een gezellige discotheek met een heerlijke 80’s vibe!

Het laatste gedeelte van de show vult de diva der diva’s op met tracks die haar status van een superster vooral in Amerika heel erg bepaald hebben. Heartbreaker, Touch My Body en We Belong Together kwamen daar namelijk allemaal op de eerste plaats van Billboard hitlijst terecht en zijn onderdeel van een reeks van (maar liefst!!) 18 #1-hits! Nog altijd een ongeëvenaard record! De uitvoeringen vanavond zijn stuk voor stuk weer een feest van herkenning en on stage wordt lekker uitgepakt met mooie decors, videobeelden en choreografie van de dansers.

Uiteraard moet de show worden afgesloten met een echte tranentrekker zoals alleen Mariah die kan brengen. Without You komt als optie eigenlijk helemaal niet bij me op. Had ze, gezien de vocale hoogstandjes die we kennen van de cd, vanavond ook niet echt niet aangekund denk ik. Oké, met een paar octaafjes lager misschien nog wel, maar goed. We moeten het doen met Hero en dat is verder ook prima. Het licht wordt gedimd en ineens heeft een groot gedeelte van het publiek een witte, lichtgevende ballon vast die zachtjes begint te gloeien. Mariah zingt en iedereen zingt luidkeels met haar mee. Een sprookje. En ja hoor, het einde is daar. En heeft dit sprookje dan nu een happy end? Ja, ergens toch wel al is hij niet op de beste manier voorgelezen. Sowieso vond ik de sprookjes van Mariah van vroeger veel en veel mooier en leuker, maar goed. Het is niet anders. Ik kan in ieder geval weer een legende op mijn lange lijst van concerten doorstrepen. Missie geslaagd! 

Photo credits: Wikimedia Commons