Prik

Daar zit je dan met je goede gedrag op je vrije dag een uur te wachten in de wachtkamer van de plaatselijke GGD. Een spuitje hepatitis B staat op de planning. Als m'n oproepnummer dan eindelijk op het beeldscherm voor me verschijnt, draaf ik mezelf naar de aangewezen spreekkamer. 'Sorry dat ut zo lang duurde maar m'n agenda loopt ovur!', roept ze in haar witte jas, met zwarte brilletje en Amsterdamse tongval als ik plaatsneem bij haar bureau. 'U komt voor de hepatitis B prik toch?', vraagt ze. 'Ja, klopt', antwoord ik. 'Moment, ik ga hem even halen', zegt ze. Twee minuten later is ze terug en duwt vervolgens het buisje in mijn hand. 'U moet hem maar even lekker warm maken in uw handen, want ik heb hem net uit de ijskast gehaald', is haar advies. Ik schiet in de lach en doe braaf wat me gevraagd wordt, terwijl ze intussen nog een snel een telefoontje pleegt met een collega. Het moment is daar. De boel is warm dus het prikken kan beginnen. 'Het is belangrijk dat u uw arm ontspannen houdt, dan voelt u de prik minder', zegt ze. Ik probeer opnieuw de brave jongen te spelen maar eerlijk is eerlijk: ik hou nog steeds niet van naalden. Ai! Ik voel de prik ineens! 'Nu nog even het lotnummer invoeren en het is klaar', zegt ze. 'Heb ik nu de jackpot gewonnen?', vraag ik. 'Nee, dat niet maar de koning misschien wel', antwoord ze. 'Hoezo dat?', vraag ik? 'Ze zijn vandaag toch 15 jaar getrouwd!', roept ze. De schat. Ik snap de bedoeling van dit tot-een-einde-lopende-gesprek niet helemaal maar ze heeft mijn hart gestolen. Pijnlijk of niet, je mag je naalden gerust vaker door mijn huid priemen!

februari 2017