WAYLON: Gewoon Willem (2022)

Nederlandstalig is populairder dan ooit. Waylon probeert het nu ook met liedjes in onze moerstaal, al had die switch qua succes voor hem niet eens gehoeven. Al zijn Engelstalige albums kwamen namelijk keer op keer in de Top 10 terecht. Toen hij in 2020 speciaal voor de laatste uitzending van De Wereld Draait Door als cadeau een lied wilde maken, besloot hij om dat in het Nederlands te doen. Hierbij kreeg hij hulp van Henny Vrienten, oftewel: ‘Een God binnen de muziekindustrie’, zoals Waylon het zelf zegt. Een jaar later trad hij met liedjes van landgenoten op in Ahoy. Rond diezelfde tijd verscheen de single Het Leven Is Te Kort, het visitekaartje van het nieuwe album. Nu staat Willem Bijkerk (Waylon’s echte naam) met een Nederlandstalig programma in de theaters. Perfecte timing dus, de release van Gewoon Willem.

‘De lage landen passen me steeds beter dan de country. Uiteindelijk ben ik ook maar gewoon Willem uit de klei van Apeldoorn. Daar ligt ook de basis van mijn eigen levenslied’. Een beter statement had de zanger over de betekenis van de albumtitel niet kunnen geven. Toch heeft hij de country niet helemaal losgelaten, want in sterke liedjes als Ergens In Het Midden en Niets Voor Lief hoor je toch echt country-invloeden terug. Is dat erg? Nee, want waarom zou je een jas uit trekken die je normaal gesproken (in het Engels) prima past?

Uiteraard wil Waylon niet altijd op safe spelen en zoekt hij om te verassen de vernieuwing op in Het Leven Is Te Kort en zijn huidige single Spreekuur. Daarmee maakt hij duidelijk dat de 80’s tijdens de productie van deze twee topsongs een inspiratiebron zijn geweest. Daar tegenover staat het filmische Nog Één Nacht die klinkt als een knipoog naar Amerikaanse Rhythm-and-blues-klassiekers.

Dan is er nog het opvallende duet met Jan Smit. Tussen Jou En Mij is een Nederpop klassieker in de dop en misschien wel één van de meest verassende samenwerkingen van het jaar. De rest van de liedjes die Gewoon Willem in petto heeft, verschillen niet zo gek veel van Waylon’s Engelstalige werk. De country, het singer-songwriter-geluid, af een beetje rock: Waylon mixte die stijlen wel vaker, maar nu verpakt hij ze in goede popsongs en zingt ze lekker in ’t Nederlands. En dan is er nog die strot van Bijkerk, die je ondanks de taalverandering volledig overeind blijft.

En qua teksten? Tja, hier en daar glijden er heus wel clichématige zinsdelen door je speakers maar dat mag ook. Daar lenen tranentrekkers als Man Van Nu en Ik Mis Je zich perfect voor. Nee, laat jonge meiden als Froukje en S10 maar lekker de boel regeren als het om liedjes met donkere betekenissen gaat. Waylon houdt het over het algemeen gewoon lekker luchtig, met hier en daar een poëtisch uitstapje. ‘Weet je wat ik het meeste mis? De heilige oorlog die de liefde is’, poëtischer dan dit krijg je het in die 37 minuten en 39 seconden van Gewoon Willem bijna niet. Cijfer: 8,0

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl