Sandra van Nieuwland: 'Ik wilde even de helm afzetten en resetten'

Zes jaar geleden leerden we haar kennen als deelneemster van The Voice of Holland. Inmiddels is Sandra van Nieuwland uitgegroeid tot een gevestigde naam binnen ons  muzieklandschap. Onlangs verscheen haar nieuwe album Human Alien en staat ze in de startblokken voor een nieuwe theatertour. We spraken met haar over onderwerpen als perceptie, identiteit en het juiste geluid.

Het is drie jaar sinds je laatste album Breaking New Ground. Wat is er in die tussentijd gebeurd?

Na mijn vorige theatertour had ik heel erg behoefte aan rust. Ik was moe en wilde even een rustig leven leiden, waarin ik zelf nieuwe liedjes kon gaan schrijven. Ik begon mezelf af te vragen: ‘Waarom maak ik ook al weer muziek en vanuit welke motivatie?’ Eigenlijk wilde ik het schrijfproces ingaan zonder de druk, dat het niet persé meteen heel goed moest zijn. Na een periode van veel naar buiten toe gericht zijn was het nu tijd voor introspectie. Mijn vader belde weleens op en zei: “Je moet iets van je laten horen.” Maar omdat ik middenin dat schrijfproces zat, zei ik tegen hem: “Pas als ik iets heb te melden laat ik wel weer van mij horen. Niet zomaar omdat ik anders misschien vergeten wordt'.

Je nieuwe album Human Alien is een plaat over identiteit en perceptie. Vertel daar eens iets over.

‘Identiteit vind ik een super interessant onderwerp. Hoe karakters worden gevormd, wie je bent in het leven, dat houdt me heel erg bezig. Ik denk dat je persoonlijkheid niet een vast iets is maar juist ontzettend beweegt. Als mens hebben we allemaal verschillende lagen die opgebouwd zijn uit bijvoorbeeld normen en waarden; over hoe je denkt dat je bent, hoe je reageert op dingen in het leven en alles wat je tot nu hebt meegemaakt als mens. Maar naar mijn idee is de essentie dat die lagen niet laten zien wie je echt bent, omdat ze continue veranderen. De vraag is dus: wie of wat ben je dan wel? Op het artwork van mijn nieuwe album draag ik een space-helm, waarmee ik probeer aan te geven dat we allemaal een extra laag om ons heen hebben, of beter gezegd: een rol spelen. Stel je voor dat je visie altijd oranje is geweest, dan zou je bijvoorbeeld nooit kunnen weten dat sneeuw wit van kleur is. Dan is het tijd om je blik te openen, de helm af te zetten en te kijken naar wie je echt bent. Dat gegeven is precies wat centraal staat in de liedjes op mijn nieuwe album.’

Met welke mensen ben je gaan samenwerken om het juiste geluid te creëren?

‘Ik heb veel samengewerkt met Lori Lieberman, een Amerikaanse songwriter die onder andere verantwoordelijk is voor Killing Me Softly van Roberta Flack. Met haar heb ik drie liedjes geschreven: Celebration Day, een liedje waarin in afscheid neem van een bepaalde periode uit mijn jeugd en waarin ik zing over mijn ex-stiefmoeder die drie pakjes sigaretten per dag rookte en op een dag het vergeelde huis verliet. Ook schreven we Three Days, een liedje waarin ik mezelf afvraag hoe het zou zijn als je geheugen niet verder zou gaan dan drie dagen en als laatste: One Of You, waarin ik aan de dochter die ik nooit heb gekregen, en aan mezelf vertel dat je niet zo streng voor jezelf moet zijn. Dat zie ik namelijk vaak om me heen. Mensen zijn best onaardig voor zichzelf. Dat komt ook door social media waarbij je ziet dat anderen succesvol zijn en je denkt: dat wil ik ook! Maar naar mijn idee is dat niet de juiste drive. Naast Lori heb ik grotendeels gewerkt met producer Reyn Ouwehand, die een studio heeft in een oude kerk, ergens vlak boven Amsterdam. Met hem heb ik een electro/synthpop geluid gemaakt, dat een meer progressieve sound geeft, maar nog wel toegankelijk is om naar te luisteren.’

Dit album heb je in eigen beheer gemaakt en uitgebracht. Het is de eerste keer dat je dat doet. Vanwaar die keuze?

Bij mijn vorige album deed ik dingen nog in combinatie met een label, maar ook toen nam ik veel beslissingen al zelf. Daarom was de gok om nu echt ‘alles’ zelf te doen ook een stuk makkelijker. Het is wel is een enorme investering en daardoor super spannend, maar dat maakt het ook heel uitdagend. Zo heb ik bijvoorbeeld zelf de vinyl exemplaren van mijn album in mijn volgeladen auto naar een platenzaak in Amsterdam gebracht. Niet bepaald ‘diva’, maar wel leuk!’

We kennen je als runner-up van The Voice Of Holland. Hoe kijk je daar nu op terug?

‘Het heeft me veel gebracht en hoewel er na mij nog anderen zijn geweest die via het programma carrière hebben gemaakt, voelt het niet als concurrentie. Het is natuurlijk wel zo dat je nu geen groot tv-platform achter je hebt staan en je jezelf moet gaan afvragen hoe je de mensen nog kunt bereiken. Op Facebook heb ik nog een groot aantal volgers maar het is steeds lastiger om deze te bereiken door nieuwe algoritmes. Alleen betaalde berichten komen dan aan bij je fans. Instagram vind ik fijner als medium maar daar ben ik iets later mee begonnen. Daarnaast hebben mensen ook vaak het idee dat wanneer je even niet op tv bent, je ook niets meer doet maar dat is natuurlijk onzin. Gelukkig weet ik nog wel mijn ‘eigen’ mensen te bereiken en daar hecht ik dan ook veel waarde aan!’

Human Alien van Sandra van Nieuwland is sinds september 2018 verkrijgbaar
Fotografie: Wim van Nieuwland
Dit artikel is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl