Monique Klemann: 'Vier nummers in één sfeer is perfect'

Vrijdagavond 4 november 2016: een goed gevulde Nieuwe Anita, vol familie, vrienden, bekenden, nieuwsgierigen en een zes-koppige band, is het decor van de releaseparty van Coool, de nieuwe solo ep van Loïs Lane-zangeres Monique Klemann. In het bierhok van deze Amsterdamse kroeg heb ik een gesprek met de zangeres over haar nieuwste project.

Hi Monique, allereerst: gefeliciteerd met de release van je nieuwe ep! Exact tien jaar na de release van je vorige soloalbum On Patrol. Wat is het grootste verschil geweest met het maken van deze ep en het vorige soloalbum?

Het vorige soloalbum bestond voornamelijk uit covers. Het was een plaat die samenging met een tv-serie (Parels & Zwijnen red.). Elke keer zochten we bepaalde bekende ‘standards’ uit om die te veranderen naar mijn hand. Er zaten destijds wel wat eigen geschreven liedjes bij, maar het ging eigenlijk meer om die ‘standards’. Op deze ep staan twee eigen liedjes die ik met Arrien Moleman heb geschreven. Twee andere liedjes zijn geschreven door mijn man Jeroen den Hengst, die deze nog had liggen. Uiteindelijk kwam alles samen.’

En heel toevallig dat de release van Coool precies nu valt, exact tien jaar na de vorige soloplaat!

‘Ja! Al was dat niet het plan hoor. Ik had het plan om al veel eerder iets uit te brengen, maar er kwam steeds iets tussendoor. Zo was er een Loïs Lane album (As One uit 2013 red.) en er kwam steeds niet het juiste idee voor een nieuw soloproject. Ik denk dat, als je iets overhaast doet, het een soort compromis wordt voor jezelf. Zoiets als dit moet wel écht goed zijn en het gevoel wat ik nu heb is goed.’

De eerste ep Coool is onderdeel van een trilogie. Waarom de keuze om je nieuwe materiaal afzonderlijk van elkaar uit te brengen in plaats van in één keer een compleet album?

‘Ik wil graag de keuze hebben om er nog een ander jasje aan te geven en het, wat de muziek betreft, niet in dezelfde flow te maken. Ik merk dat de tijd rijp is dat mensen veel meer variatie willen. Vier nummers in één sfeer is perfect in plaats van in één keer weer een heel album. Op ieder feestje waar ik kom hoor ik dj’s niet langer dan 1:50 minuut draaien van een liedje en dat is iets waar we langzamerhand allemaal aan wennen, of we dat nou willen of niet. Het gebeurt toch. In die zin kan je daar als artiest beter op anticiperen met iets wat niet al te lang duurt. 20 minuten speelduur zo ongeveer. Dat lijkt me een prima voorgerechtje, nagerechtje of hoe je het ook noemen wil. Maar niet in één keer het hele menu.’

Kunnen we dan wel stellen dat elke ep verschillend is qua sound?

‘Ja, maar de rode draad blijft wel hetzelfde. Ik heb bepaalde opvattingen van harmonieën, grooves en songs schrijven die je overal in terug hoort maar de kleur, the feel en andere details kunnen per keer weer heel anders zijn, waardoor de volgende ep’s dus weer heel anders zullen worden.’

Voor de single Coool ben je een samenwerking aangegaan met de Chinese zanger Coco Zhao. Hoe ben je met hem in aanraking gekomen?

‘Door mijn man, die sinoloog is. Hij maakte in 1999 en documentaire over muziek in China en werd destijds voorgesteld aan Coco. Ze werden vrienden en daardoor kwam Coco regelmatig naar Amsterdam toe. Hij is zo gek van de stad dat hij er het liefst morgen zou willen komen wonen. Shanghai, waar hij woont en werkt, vindt hij ook te gek, maar de levensstijl van Nederland bevalt hem gewoon heel erg. Het nummer Coool, wat mijn man schreef, lag er al een tijdje en uiteindelijk dachten we: ‘laten we dit gewoon samen doen.’ Onze stemmen klinken heel mooi samen en daarnaast is het heel leuk om samen met Coco op het podium te staan. Het is een heel intens en professioneel iemand. Op deze manier is het ook leuk om met de Chinese wereld in aanraking te komen, los van mijn man die ook de taal spreekt. Daardoor vind ik het ook heel fascinerend.’

Over Chinees gesproken, er staat dus ook een Chinese versie van Coool op de ep.

‘Ja, klopt. Op basis van klank. Zangeressen doen heel veel met klank. In die zin moet je een redelijk geheugen hebben. Niet dat ik dat heel erg heb, maar ik doe mijn best, haha!’

Heb je plannen om met deze ep internationaal te gaan?

Daar wordt wel aan gewerkt, maar het is natuurlijk even afwachten of dat allemaal gaat lukken. De wereld is een stuk kleiner door internet, dus wie weet wordt het daardoor een stukje makkelijker en wordt het ergens anders opgepikt. Vooralsnog gaan we gewoon door met het materiaal promoten in Nederland en kijken we wie het leuk vindt, want dat is natuurlijk ook nog maar de vraag, of mensen leuk zullen vinden wat ik nu doe. Niet iedereen houdt namelijk van jazz. En de muziekmarkt is enorm groot door de vele  bands, zangers en zangeressen die er zijn. Ik doe dit omdat ik het leuk vind. Heel bitter zal ik niet worden als het allemaal koeltjes ontvangen wordt. Ik kan er in ieder geval heel veel in kwijt en dat is voor mij het belangrijkste, ook al geloof ik wel dat er mensen zijn die hier erg van zullen genieten.’

Misschien zal niet iedereen het weten, maar jij bent altijd het brein achter Loïs Lane geweest. Ook voor je soloprojecten schrijf je graag je eigen nummers. Waar haal je de inspiratie vandaan?

‘Inspiratie waait mijn hoofd in. Het zijn hierbij meer de omstandigheden die belangrijk zijn. Meestal ga ik niet echt op zoek naar iets. Als een idioot moet ik vaak mijn dictafoon pakken om op tijd te zijn voor iets wat nog in mijn hoofd zit. En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet veel naar muziek van anderen luister omdat ik dat heel afleidend vind, terwijl ik in het schrijfproces zit. Ik weet zeker dat ik van alles zou stelen van anderen en daardoor dus beïnvloedbaar ben. Het is gewoon heel belangrijk om ‘eigen’ te blijven en ik denk dat dat bij Loïs Lane op die manier ook heel goed werkt.’

Twee jaar geleden nam je deel aan tv-programma De Beste Zangers van Nederland. Hierin heb je laten horen ook prima Nederlandstalig aan te kunnen. Heb je nooit gedacht om een compleet Nederlandstalig album of ep te maken?

‘Misschien een paar liedjes, ja. Ik heb nu bijvoorbeeld een duet opgenomen met Sjors van der Panne (een cover van Pastorale van Liesbeth List en Ramses Shaffy red.). Nederlandstalig is ook iets wat niet zo zeer op een lijstje staat, maar het is wel iets waarvan ik denk dat het grappig is om nog wat mee te doen. Bovendien vind ik niet dat er veel vrouwen in Nederland zijn die goed Nederlandstalig kunnen vertolken. Niet dat ik van mezelf vind dat ik dat nou heel goed kan, maar een bepaalde stijl voor zangeressen is er nog niet. Misschien hangt het een beetje tussen Willeke Alberti en Mieke Telkamp in, maar de Nederlandse Doris Day bestaat naar mijn idee nog niet. Als ik zelf in het Nederlands zing merk ik meteen dat mensen op een andere manier naar mij luisteren. Engels is dan toch afstandelijker, omdat het onze moerstaal niet is. In die zin is Nederlands echter en dus wel wat uitdagender.’

En in het Nederlandstalig zingen voelt misschien ook wel wat bloter?

‘Ja, maar dat heb ik met dit Engelstalige materiaal ook wel, dat gevoel. En ook met het alleen optreden. Ik ben natuurlijk heel erg gewend om met een sprankelende en energieke zus naast me te staan, (Suzanne Klemann red.) dus als ik voorheen wel eens dacht ‘ik ga even lekker bij de drummer staan’, dan nam Suus het van me over. Nu moet ik het alleen doen, maar dat hoort nou eenmaal bij.’

Coool van Monique Klemann is sinds november 2016 verkrijgbaar
Fotografie: FotoFloor
Dit artikel is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl