JENNIFER LOPEZ: This Is Me... Now (2024)

Het leven van Jennifer Lopez ligt natuurlijk altijd onder een vergrootglas, dus toen ze in 2021 weer terugkwam bij haar ex-liefje Ben Affleck doken de media er uiteraard meteen weer bovenop. Precies zoals dat in de periode 2002 tot 2004 ook gebeurde, waardoor ‘Bennifer’ destijds uit elkaar gedreven werd. Maar dit keer is het anders, volgens de twee sterren. Anno 2024 laat het stel zich door niemand meer beïnvloeden. Volgens Lopez is hun herboren liefde sterker dan ooit en - heel cliché - is dat dan ook de grootste inspiratiebron geweest voor haar nieuwe album This Is Me… Now.

De plaat is een vervolg op J.Lo’s derde album This Is Me… Then uit 2002, waarop haar liefde voor Affleck ook al de hoofdrol speelde. Die plaat leverde haar destijds vier wereldhits op: Jenny From The Block, All I Have, I’m Glad en Baby I Love U! Nu heeft J.Lo de laatste tien jaar geen noemenswaardige hit meer gescoord en haar laatste album uit 2014 deed ook weinig, dus ergens zou je verwachten dat mevrouw op haar 54e alles uit de kast haalt om nog even snel even een nieuwe hit op haar naam te schrijven. Helaas gaat die vlieger niet op. Niet dat Lopez geen pogingen doet, maar met vlakke r&b/popliedjes als Can’t Get Enough, To Be Yours, Not Goin’ Anywhere en Rebound maakt ze zichzelf er wel heel makkelijk vanaf. Het zijn typische voorbeelden van songs die voorgaande platen van Lopez niet gehaald hebben en voor deze gelegenheid uit de archieven van een stel producers zijn getrokken. Ze zijn daarbij alleen wel vergeten de bestandjes een beetje op te poetsen, waardoor de muziek gedateerd overkomt.

Eigenlijk klinkt het hele album als een bij elkaar geraapt zooitje van liedjes die twintig jaar geleden in een la zijn beland. Alsof Lopez nu twintig jaar later op een verloren zondagmiddag die la met oude tapes aantrof en met één producer snel wat in elkaar heeft geknutseld, terwijl Ariana Grande intussen buiten stond de wachten tot J.Lo's studiotijd erop zat. Liedjes als This Time Around, de albumtiteltrack, Mad In Love en Hummingbird klinken simpelweg ontzettend inspiratieloos en kunnen keihard de stempel van ‘opvuller’ achter zich krijgen. J.Lo had duidelijk geen zin om zichzelf tijdens het schrijfproces en de opnames van This Is Me… Now te vernieuwen. Hier en daar bouwt ze nog op samples van oude hits van collega-artiesten, omdat ze denkt dat dat ‘in’ is. Maar dan moet je natuurlijk wel zorgen dat de productie hedendaags klinkt. Ook hierin slaat J.Lo volledig de plank mis.

Een vervolg-album maken op een plaat die ooit zo succesvol was, is in de popmuziek vragen om problemen. Het is niet meer dan logisch dat iedereen de plaat gaat vergelijken met ‘toen’. Of het heel eerlijk is, daar kun je onderling natuurlijk lekker ruzie over maken, want ja… een vrouw als Jennifer Lopez ontwikkelt zich natuurlijk ook gewoon, al roept ze nog zo hard dat ze nog steeds ‘Jenny from the Block’ is. In een recent interview laat de zangeres laten weten: ‘Dit album is zo’n typisch J.Lo-project en ik voel me er echt heel voldaan over. Dit zou wel eens mijn laatste album ooit kunnen zijn.’ Wel, met alles wat Lopez de laatste jaren heeft uitgebracht, is dat niet eens zo’n slecht idee… Cijfer: 4,0

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl