ABBA: Voyage (2021)

Je kunt het met gemak de meest historische comeback in de popmuziek ooit noemen. Iets wat nooit meer leek te gebeuren is anno 2021 toch werkelijkheid geworden: ABBA is terug. Na maar liefst veertig jaar brengt de Zweedse popgroep met Voyage een gloednieuw album uit. Voorbereidingen voor deze plaat gebeurde in het diepste geheim. Terwijl fans geloofden dat Agnetha, Björn, Benny en Anni-Frid slechts twee nieuwe liedjes met elkaar hadden opgenomen, bestond er in de studio al vrij snel het idee om dit uit te breiden naar een heel album. Een album dat gepaard gaat met hologram concerten in een daarvoor speciaal gebouwde arena in Londen, die in 2022 zullen plaatsvinden. Dat is natuurlijk al een hele happening op zich, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk om de nieuwe muziek. Want hoe klinkt ABBA veertig jaar nadat het laatste album The Visitors uitkwam?

Zodra de eerste woorden van opener I Still Have Faith In You je bereiken, hoor je de vertrouwdheid. Het is geen typisch popliedje met een makkelijk mee-zingrefrein zoals ABBA er veel heeft gemaakt, maar een musicalachtig nummer waarover nagedacht is. Als een vriendin van vroeger zingt Frida je toe. Ouder, wijzer en doorleefder, maar wel zoals je je haar herinnerde. Al is de speeltijd van vijf minuten en tien seconden wel wat aan de lange kant.

Een zelfde soort liedje is Little Things, ABBA’s poging tot een kersthit. Filmisch, maar zonder een climax, waardoor het heel erg aan de oppervlakte blijft. Wat belletjes hier en daar binnen de productie, plus een kinderkoor aan het einde, het klinkt allemaal best gezellig. Maar heel warm word je er niet van. Ook niet als je er in gedachte een goed gevulde kerstboom bij haalt. I Can Be That Woman heeft ook weer typisch musicalachtig karakter. Agnetha verzorgt hierin de leadvocalen, maar komt nogal kwetsbaar en onzeker over. Alsof ze met twijfels haar zangpartijen heeft ingezongen en intussen dacht: waarom heb ik ‘ja’ gezegd tegen deze comeback?

Nee, van de ballads op Voyage gaat een muzikaal hart niet sneller kloppen. Ook Bumblebee en Ode To Freedom zijn geen uitblinkers. Toch weet ABBA een paar keer een lach op je gezicht te toveren. Met een liedje als When You Danced With Me bijvoorbeeld. Vrolijk van toon met een volksachtig karakter, dat doet denken aan het titelnummer van het meest succesvolle ABBA-album Arrival uit 1976. Ook Don’t Shut Me Down is een genot om naar te luisteren. Na een kalme intro van Agentha neemt een subtiele beat de rest van het liedje over en krijg je een heerlijke typische ABBA-song voorgeschoteld.

Just A Notion is er ook eentje om vrolijk van te worden. Het is een speels overblijfsel van het disco-album Voulez-Vous uit 1979, dat ergens ook weer doet denken aan Waterloo. En hoewel de vocalen van Agnetha en Frida voor deze oude track niet opnieuw werden opgenomen, heb je dat ondanks de verouderde stemmen van nu niet eens heel erg door.

De kracht van Voyage zit hem dus echt in de paar uptempo liedjes die het album rijk is. De ballads hebben sowieso meer luisterbeurten nodig om echt op je in te werken, maar nieuwe balladkrakers als One Of Us of The Winner Takes It All hoef je als luisteraar echt niet te verwachten. Is dat jammer? Ergens wel, maar intussen denk je aan Agnetha, Frida, Björn en Benny die allemaal dik in de zeventig zijn. Je kunt het ze ook niet kwalijk nemen dat ze de hits van toen niet proberen na te maken. En bewijzen hoeven ze zich natuurlijk allang niet meer. Voyage is als een laatste groet naar alle fans die ABBA voor altijd in hun hart hebben zitten. En na veertig jaar is dat natuurlijk een bijzonder verrassend en mooi gebaar, want geen enkele muziekliefhebber zag deze comeback aankomen. Cijfer: 6,0

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl