ARIANA GRANDE: Sweetener (2018)

Ze zit middenin de piek van haar succes en dus is haar nieuwste album Sweetener één van de paar platen binnen dit jaar waar met smart op gewacht werd. Na de aanslag en het daaropvolgende benefietconcert in en rondom Manchester vorig jaar, verdween Ariana Grande even van de radar om in de studio aan nieuwe muziek te werken. Uiteraard nam ze de Manchestergebeurtenissen met zich mee tijdens het schrijf- en opnameproces en dat heeft uiteindelijk haar meest persoonlijke album opgeleverd.

Het nachtegaaltje trapt haar nieuwe plaat af met Raindrops (An Angel Cried), een intro-track van 37 seconden die compleet acapella wordt neergezet. In Blazed (het tweede nummer) krijgt Ariana hulp van Pharrell Williams. Naast het feit dat we hem als gastartiest op deze track horen, zorgde hij ook voor de productie. En wat speelt hij het safe, want Blazed klinkt als een oud bestandje dat al een paar jaar op zijn Macbook stond opgeslagen en hij voor deze gelegenheid maar aan Ariana aangeboden heeft. Weinig verrassend dus. Zo fijn was de combinatie tussen Ari en Nicki Minaj twee jaar geleden met Side To Side, zo irritant en inspiratieloos klinken de twee nu op een nummer getiteld The Light Is Coming, dat bijna een antwoord lijkt te zijn op Taylor Swift’s Look What You Made Me Do. Do we need to say more?

We switchen snel door naar track nummer vier: R.E.M. Opnieuw een Pharrell-productie met een aardige vibe maar muzikaal gezien jammer genoeg wel een liedje dat erg oppervlakkig overkomt. Liedje vijf is God Is A Woman, de tweede single die net voor de release van het album werd uitgebracht en waarvoor Ariana opnieuw de hulp inschakelde van hitmakers Max Martin en Savan Kotecha. De sound ervan doet hier en daar een beetje denken aan Side To Side, een hit van haar vorige album. Het nachtegaaltje klinkt daardoor ook nu weer niet heel erg vernieuwend maar een hitsingle zoals deze heb je als commerciële popartiest nou eenmaal nodig.   

Het zesde nummer van het album is de titeltrack: Sweetener. Nu begint het al een beetje irritant te worden: de sound van Pharrell die op de één of andere manier niet matcht met Ariana’s kwaliteiten. Successful (track zeven) doet er nog even een schepje bovenop. We beginnen ons intussen al af te vragen waarom ze in godsnaam met hem in zee is gegaan. Everytime en Breathin komen weer van de hitmachine die Max Martin heet en zorgen ervoor dat we weer even mogen genieten. Vooral Breathin is rijp voor de hitlijsten! Mocht je als luisteraar nog op zoek zijn naar een Into You 2.0, dan hebben we die bij deze gevonden! Na dit hoogtepuntje volgt No Tears Left To Cry, een heerlijke poptrack die sinds de release (afgelopen april) nog steeds staat als een huis. Dit nummer mag zonder twijfel in de Top 3 van beste songs binnen haar korte carrière geplaatst worden!

Voor Borderline werd Missy Elliott aangehaald die het, los van wat oe’hoetjes hier en daar, alleen mag doen met een mager rapgedeelte halverwege. Had mevrouw dan maar helemaal weggelaten is onze conclusie. In Better Off lijkt Ariana een bruggetje te maken naar het gladde geproduceerde materiaal waar Mariah Carey ons de laatste jaren mee lastig valt. Een aardig plaatje voor tijdens de late avonduurtjes maar daar houdt het dan ook wel bij op.

Tijdens Goodnight n Go en Pete Davidson neemt Ari weer even de rol van het perfecte R&B prinsesje aan. Een te makkelijk en voor de hand liggend trucje waar (in grote letters) het woord SAAI naast moet staan. Kent dit album überhaupt nog wel een happy end? Voor de laatste keer krijgen we met Get Well Soon een Pharrell Williams-productie voorgeschoteld. De piano-invloeden die we horen zorgen voor een lichte gospel-vibe maar het is dan meteen weer zó jammer dat Ariana zelf alle koortjes heeft in staan galmen. Nee, dit keer loopt het sprookje van ons favoriete popprinsesje niet goed af. Zelfs die paar hitsingles zijn wat ons betreft niet voldoende om dit album te kunnen redden van een vernederende ondergang… Cijfer: 5,0

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Nieuweplaat.nl